GENÇLİĞİN İHTİYAÇLARI VE MESELELERİ

Talebe cemiyetlerinin dışında, gençliğimizin meselelerini yüklenen hiçbir müessese ve teşkilât yoktur; bu meseleyi inceleyen ve sorumlulara yol ciddi yayınlar da yoktur. Maarif Vekâleti bina, inşaat, tamir, öğretmen nakil ve tayinleri, yeni okul kadroları, imtihan talimnameleri vs. gibi idarî işlerle o kadar bunalmış bir haldedir ki gençliğin okul dışındaki bin bir meselesinin ve ihtiyacını kaba saba düşünmeye bile vakit bulamaz. Okullardaki ihtiyaçlarını bile karşılayamıyor: Alfabe yetiştiremiyor, okul sobalarını yakalayamıyor, kitap ve ders levazımını tamamlayamıyor.

La Nef adındaki Fransız dergisi, gençliğe tahsis ettiği bir sayısında, onun başlıca meselelerini inceliyor. Bunların hepsi Türk gençliğinin de meselesidir. Üstelik Fransa gibi ileri memleket olmayışımızın doğurduğu yalnız bizim gençliğimize mahsus bir yığın ihtiyaç da vardır. Bunlarla meşgul olan makam, teşkilât, cemiyet, kurum, kurul hangisi?

Yok!

Gençliğimiz başıboştur.

Haydi, yine yarım asır evvelki zamana dönüp şairle beraber inleyelim:

Ey kimsesiz âvâre çocuklar, hele sizler,                                                                                                                   Hele sizler…

Bin defa tekrarlanan bu mısralardan alınan netice, onları bin defa daha tekrarlamak ihtiyacından başka bir şey değil.

Gençliği bizim kadar âvâre olmayan Fransa’da bile bir “Gençlik Vekâleti” kurulması düşünülüyor. Ona böyle bir vekâlet lâzımsa, bize elzemdir. Fakat bu şiddetli ihtiyacın devletçe hissedilebilmesi için gençliğin meselelerini bilmek lâzım gelir. Bunlar sâdece talebe yurtları, yabancı dil öğretimi, gençliği sokak sokak dolaşmaktan, serseri olmaktan kurtaracak müesseseler kurmak… değildir. Okullarda ve okul dışında halledilmesi gereken o kadar çok mesele var ki bunlar bir gazete sayfasında, bir kitapta, hatta beş kitapta ortaya konamayacak kadar boldur, çeşitlidir, teferruatlıdır.

Devlet bunları düşünmek şöyle dursun, Halkevleri gibi CHP’nin en güzel eserini de yıkmış, yerine hiçbir şey kurmamıştır.

Gençliğin sayısız ihtiyaçları ve problemleri üzerine dikkati çekmek isteyen bu yazı ve benzerleri, ilgilileri harekete getirecek bir tesir imkânına sahip midir?

Kırk yıldır yazdıklarımız boşa gittiğine göre, ümidimiz pek azdır. Fakat ümit bu, kaderin bütün aksiliklerine ve bütün menfi şartlara inat, yine ölmüyor. Ümit ediyoruz.

Kaynakça

Safa, Peyami. Eğitim, Gençlik, Üniversite. Ötüken Neşriyat. 10. baskı. sf.272