Mavi bir ölüm! Yani okyanusların engin gizeminde yapayalnız ve sessiz; gökyüzünün sonsuz boşluğunda kaybolmuş gibi… Hani, diğer mahalleye gidiverip geliverecekmiş cinsinden “hoşça kalın” der gibi…                 Bir ömre bedel cümleler vardır, hatta bir ömre bedel kelimeler… Hoyrat bildiğimiz insanlarda ki narinlikleri çıkarır ortaya. Candan söylenmiş bir “hoşça kal” da gizlidir bazen, bazense yapayalnız yenmiş bir yemekte… Sayfalara yazılamamış binlerce kahır vardır, binlerce ümit… Her birinde ayrı bir güzellik… Günü geldiğinde bırakıp gidilecek, her madde her mana…                 Ölüm var! İyi ki de var! Ya hesap gününün ayar…