Önceki yazımızda, bütün varlık hadiselerinin insana nispetle mana kazandığını söylemiş ve devlete de bu açıdan bakarak bir tarife ulaşmaya çalışmıştık. Önce insanın varlık gayesi ve yapısının bazı hususiyetleri belirtmiştik. Bir gaye üzre yara­tılmış bulunan ve gayesinin idrakine ulaşan insan, diğer varlık oluşlarını kendi ga­yesine hizmet edecek biçimde tanzim etmek, tabiat üzerindeki hâkimiyetini bu isti­kamette gerçekleştirmekle görevlidir. Devlet de bunlardan biridir; yapısı ve fonksi­yonları itibarıyla, insanın gayesine hizmet edecek şekilde tanzim edilmelidir. Bu açıdan ulaştığımız tarif, devletin insanlar arasında adaleti kurmak ve korumak amacına yönelmiş bir içtimai teşkilatlanma olduğudur. Adalet ve…

Yalnızlar, zulmeti aydınlatmak için, bir mefkûrenin alevi ile tutuşmuş çırağlardır ve yalnızlık bu ışığın fanusudur. Bu fanusta zaman ve mekân şahsileşir ve yalnızlar ışıklarını parlatarak saçarlar. Yalnızlık onları her türlü düşman fırtınadan korur ve nesillerine karşı granitten, taştan bir kale gibi onları çevreler. Ve yalnızlar, bu fildişi kulede zamanlarının üstüne çıkarlar. Artık bağımsızdırlar ve korkusuzca gelecek nesillere yönelirler. Hayallerinde, omuz omuza yaslanmış dağlar gibi nesiller tarihi aşarak büyük mefkûrelere koşarlar. Onlar, zamanın sunuşlarını yalnızlıklarında süzerler; fildişi kule bal veren petekleri olur. Balın özü, zamana diz çöken nesillerin mağlubiyetlerinden kurtarabildikleridir. Mefkûrelerinin…