Kategori: Nisan 2015

Milletçe müthiş bir mizah yeteneğimiz var. Sanırım, bu biraz da sıcak kanlı oluşumuzdan kaynaklanıyor. Orijinal espriler, şakalar saklı her birimizde. Bu yetenek, aynı zamanda ince bir zeka sahibi olduğumuzu da gösteriyor. Mizah, güzel bir tenkit aracıdır fakat amacı bilinerek aşırıya kaçmadan yapılmalıdır. Fikrimce aşırıya kaçan her mizah, olayın ciddiyetini unutturacaktır. Eleştiri için yapılan mizah okuyanın yüzünde trajik bir tebessüm oluştururken, durumun içler acısı hali üzerine de bolca düşündürür. Son dönemlerde çeşitli internet siteleri vasıtasıyla memlekette yaşanan vahim olaylar üzerinde bile aşırı bir mizah yapıldığını görüyorum. Bu durum beni üzüyor. Çünkü…

Tarihin ve özellikle Türklerin kaderini yakından ilgilendiren I. Dünya Harbinin en önemli savaşları, bu yıl 100. yılını idrak ettiğimiz, Çanakkale Savaşlarıdır.              Çünkü, bu savaşlarda dünyanın en güçlü orduları, en modern silahlarıyla Çanakkale Boğazı’ndan geçip, dönemin “Hasta adam”ı Osmanlı İmparatorluğunu tarih sahnesinden silmek istediler. Fakat, bu savaş, güçlülerin zaferiyle değil, hezimetiyle sonuçlanmıştır. Çünkü, Çanakkale Savaşları, beklenmeyen bir direniş ve kahramanlık gösteren Türk ordusunun  zaferiyle noktalanmıştır.   Bu zafer, Osmanlı İmparatorluğunun son zaferidir. Bu zafer, I. Dünya Harbinin kaderini değiştirmiş ve uzamasına yol açmış, dolayısıyla  Osmanlı İmparatorluğunun da ömrünü uzatmıştır. Bu zaferle…

Batı’da, Çanakkale’de savaş bir amansız ve insafsız devam ediyor; son ehlisalip, gönüllerinde yüzyılların biriktirdiği kini, yenilgilerin acısını, devrin en ileri savaş araçları ile, ateş ve barut halinde kusuyordu. Koca bir imparatorluğun yorgun çerileri ve subayları, kala kala üç denizin çevirdiği son ve asıl yurtlarında, yurtlarının Batı ucunda devrin en ileri savaş araçlarına karşı direniyorlardı. Savaş araçlarına, etten ve kemikten sıyrılmış, kin ve öç hâline gelmiş bir sürü düşman erine, dönen ve birden amansızlaşan asık yüzlü talihlerine ve acı kaderleri ne karşı direniyorlardı. Doğu’da, Kars’ta, henüz bitmiş bir savaşın galip fakat…

1970’li yılların ortalarını yaşıyorduk. Sarayköy Gazi İlkokulu’nda öğretmenlik yapıyordum. Denizli’de, Türk Milliyetçiliğinin sesi olacak bir yerel gazeteye ihtiyaç duyuluyordu. Bir grup ülkücünün verdiği karar, şehrimizde büyük bir kabul görmüştü. (1000) hisseden oluşan Bayrak Gazetecilik adıyla geniş faaliyet alanı olacak bir şirket kuruldu; çıkaracağı günlük gazetenin adına da “Hakk’a ve Millete Hizmet” adı verildi. Hisse satma, ortak sayısını artırma çalışmalarına fırsat buldukça ben de katıldım. O zamanın parasıyla bir hissenin değeri (1000) lira idi. Üniversite öğrencisi birkaç genç harçlıklarından keserek birer; esnaf, öğretmen ve memur arkadaşlar da çoluk çocuklarının rızıklarından kısarak…

Ülkücüler, bilinen tarihin, hiçbir döneminde, sayıca çok olmamışlardır. İnsanoğlunun zayıflığı böyle bir sonuca imkan vermemiştir. Yine de bir cemiyetteki ülkücü sayısının milletlere ve zamana göre değiştiği gerçeğini inkar edemeyiz. Bazı milletler, tarihleri boyunca ülkücü çıkaramamış ve belli bir ülküye bağlanmanın yüceliğini yaşayamamışlardır. Diğer taraftan bazı milletler de, sık sık büyük ülkücüler yetiştirmiş; yeryüzünün çehresine yenilik getirmişlerdir. Türk milleti, örnek ülkücüler yetiştiren ve tarihinin büyük bir bölümünde ülkücülüğe bağlanan bir millettir. Milletimiz, birkaç yüz yıl öncesine kadar cihan hakimiyeti ülküsüne inanmıştı. Cihan hakimiyeti ülküsünün ilk belirtilerini en eski destanlarımızda bile görmekteyiz. Oğuzname,…

Öyle insanlar vardır ki yaşadıkları tarihe damga vururlar. Öyle insanlar vardır ki dünya döndükçe asla unutulmazlar. Ve öyle insanlar vardır ki arkalarında bir fikir, bir iman ve bir ülkü bırakırlar. Başbuğ Alparslan Türkeş onlardan biridir ve belki de en önde yürüyenlerinden birisidir. Başbuğu yazmak zor. Hatta öyle zor ki, çok iyi bildiğiniz halde kaleminiz titrer o dava adamını yazarken. Her gün uyandığımda karşımda gördüğüm, her adını duyduğumda dikkat kesildiğim, resminin karşısında otururken bile dikkat ettiğim Başbuğumu yazacağım sizlere. Bana ve benim gibi milyonlarca ülkücüye fikir, iman ve ülkü aşılayan o…

Devlerin savaştığı bir dünyada, büyük tehlikelerle çevrili durumdayız, yıllardan beri memleketi idare edenler milleti kalkındıracak ve kurtaracak olan ana meseleler üzerinde durmamışlar, bunun yerine gösterişler boş övünmeler ile oyalanmışlardır. Batı medeniyetinin tekniğini ve modern kitleyi üretim usullerini almak yerine, Avrupa yüksek tabakasının lükse ve israfa dayanan yaşayışını taklit etmek suretiyle memleketin tüketimini arttırmışlardır. Bir milletin kalkınmasını ve kuvvetini meydana getiren esaslar; sağlam iman ve sağlam ahlak ile ilim ve teknikte en yükseğe çıkmak ve aynı zamanda gerek tarımda gerekse sanayide çağa uygun kitle halinde çok üretim yapmaktır. Bu böyle olduğuna…