ÖZERKLİK İSTEYEN OLİGARŞİLER*                 Her gün malûm kişilerin bir şey söyleyip günlerce medyada bunu tartıştığımız bir ülke olduk. Her gün yeni bir gündem. Türkiye böyle bir mekân ve zaman diliminin baş temsilcisi oldu. Durum ilginç olduğu kadar tehlikelidir. Çünkü problemler ve tehlikeler, bilerek bilmeyerek gizlenmiş olmaktadır. Memleket bölünmeye giderken; çok zengin ile çok fakir, şımarıklarla çöplükten yiyecek toplamaya çalışanlar bir arada yaşamaya devam ederken ve gittikçe uçurumlar artarken; milli kültür gittikçe bozulurken; halka sunulacak olan şeylerin ruhunu sadece reklamlar teşkil ederken; yeni nesil uyuşturucu batağına yuvarlanıp Türkiye’nin geleceği çürümeye terk…

Devamı

İslam coğrafyasında uzun zamandır hiç de geçici görünmeyen bir huzursuzluk ve buhran hâli hüküm sürmektedir. Kriz dönemlerinde üretilen düşüncelerden (gelenekçi, modern, liberal, ihyacı, tecditçi, reformist, selefî, hangi ad altında olursa olsun), yaşanılan çağın ruhuna uygun düşmeyen, dinin kök değerleriyle bugünü harmanlayarak inananı bugünün insanı yapamayan, dahası yaşadığı çağın yabancısına ve hatta düşmanına dönüştürenler bu buhranı daha da derinleştirmektedirler. Çağdaş dünyayı bireysellik, özgürlük, çoğulculuk, tolerans, farklı yaşam biçimlerine saygı gibi değerlerin beslediği tartışmasızdır. Bu değerleri koruyarak insanın hak ve özgürlük alanını daha da genişleten, bireyi baskılayan otoritelere karşı onu koruyacak mekanizmaları…

Devamı

Mevlana Hazretleri  “Ne kadar söz varsa düne ait şimdi yeni şeyler söylemek lazım” ya da “Dün dünde kaldı cancağızım, şimdi yeni şeyler söylemek lazım” derken herhalde dünün/geçmişin silip atılmasını kastetmemiştir. Çünkü dünü/geçmişi olmasa idi Mevlana, Mevlana olmazdı. Önemli olan dün ile bugün ve yarın arasında bağ kurabilmek ve kesintisiz bir akışı sağlayabilmektir. “Kökü mazide olan atiyim” diyen Yahya Kemal Beyatlı da zaten bunu çok veciz olarak ifade etmiştir.  Yine O’nun, Türkiye’nin nüfusu 13–14 milyonken bu konuda bilgi almak isteyen Avrupalılara “Elli milyon/yüz milyon” dediğinde hayretle “Ya, o kadar var mı?”…

Devamı

Genç sözü Farsçada hazine anlamına gelir. Gerçekten de gençlerin, gençliklerinin değerini bilmesi gerekir. Bir söz vardır “gençler bilse, ihtiyarlar yapabilse” diye. Çağatay Türkçesinde “yaş” denir genç yerine; Anadolu’da da “delikanlı”. Niye biz Türkiye Türkçesine hazine anlamına gelen bir sözü almışız acaba? Yahut da gençliğin kıymeti nereden geliyor?                 Genç adam tezdir, tazedir, güçlüdür, dayanıklıdır, güzeldir. Ama benim için gençliğin kıymeti saf, temiz, duru olmasından geliyor. Dünya’yı tozpembe görür, kolay öğrenir, kolay sever, kolay kızar, kolay inanır, merhametlidir. Bu özelliklerini koruyabilenler gençliklerini çok ileri yaşlara kadar götürebilirler. Gençler siz de o…

Devamı

Topu topu dört kişiydiler, dört doçent. Mehmet Eröz, Mustafa Kafalı, Necmettin Hacıeminoğlu ve Erol Güngör.  1960 ihtilaliyle başlayıp 1980 darbesiyle biten yirmi yılın, o sert, kanlı SSCB hücumuyla geçen yirmi yılın İstanbul’daki dört hocası: Doçentler Cuntası[1]. Onlardan geriye bir tek Kafalı Hocamız, ağabeyimiz kaldı. Diğerleri gitti. Bu yazı Erol Güngör Hocam, kardeşim içindir. Yönünü bulamayanlara Yol Dünya o yıllarda “bilimsel” adımlarla sosyalist olmaya doğru, önlenemez şekilde, doğa kanunu olarak, gidiyordu ya… Devrimcilerimizin görevi de bu gidişi biraz iteklemekti. Doğan Avcıoğlu’nun yeri yerinden oynatan, hayatlarında mektepten sonra kitap okumamışların ağzını açık…

Devamı

Bizim köyde “masal anlatmak” veya “masal söylemek” yoktur, “masal ayıtmak” vardır. Çocukluk çağımızda kış akşamları masallarla güzelleşirdi. Anamın çevresine toplanır,  kendimizi masalın rüzgârına salıp kanatlanır, uçsuz bucaksız hayal göklerinde süzülürdük.  Anam, gaz lâmbasının ışığında bir yandan yün çorap örer veya oya işler ya da başka bir el işi yapar; bir yandan da söyler, söylerdi. Kıpırdamadan, soluğumuzu tutarak dinlerdik. Onun anlattığı olayların tümü gerçekti, kahramanlar ise tanıdık, bildik, bize yakın kişiler ve varlıklardı. Kötülerin kötüsü olan Dev Karısı, sanki bizim Ayıçukuru’nda yaşıyordu.  İnsan gibi konuşan Üç Başlı Koca Yılan, sarıtal ve…

Devamı

Yaşamadığım çağlara hasret duyuyorum. Hep söyledim oysa! Yine söylüyorum; yaşamadığım bir çağın hasretini duyuyorum. Hasreti de vuslatı da tarihte okudum. Aklı aşan, hafızayı zorlayan hayallerimi, hasret ile vuslat arasında hissedilen duygunun eşiğinde yaşadım. Renklere anlam veren babamdı ve hep o renklere boyadım hayatımı. Pembe ile yeşil! Gül pembesi çocukluğuma, turkuaz hayaller yükledim. Sonra yeşile kaçtı rengi hayatın. Bir çınar ağacı yaprağının keskin kıvrımlarında yaşadım hayatı. Yavaş yavaş hâkî renge çalacağını düşünerek… Ağlayarak gözlerimi açtığım bu pembe dünyaya, gülerek hâkî renkle son vermenin umuduyla hep tutundum. İnsanları gördüm bir tarafta… Yaşananları,…

Devamı