GENÇLİK VE DEVLET

Talebe teşekküllerinin dışında gençliğin ihtiyaç ve meselelerini yüklenen hiçbir makam, teşkîlât, kurum, kurul vs. olmadığını yazdım. Ertesi gün, haklı çünkü yetkili bir ses yükseldi: “Vardır!” Bütün gençlik teşekküllerini kendisine bağlayan “Türkiye Gençlik Teşkîlâtı” bana varlığını hatırlattı.

Bu teşkîlât kurulduğu târihten beri hiçbir yıl boş durmamıştır. Dört idârecisiyle dün tanıştım. Gençliğe âit her meseleyi kavramış, bunları akademik tartışma konusu olmaktan kurtaran somut ve canlı formüllere bağlamış, memleketi ve Batı’yı dolaşmış, uyanık, dinamik ve kültürlü gençler…

Bu teşkîlâtı bilmiyor değildim. Yayınladıkları broşürleri arada bir alıyorum. Fakat bu kadar anlayışlı ve hareketli olduklarını tahmin etmiyordum. Ümidim, îmâna doğru yöneldi. Çok bahtiyarım.

Fakat benim aradığım teşkîlât, gençliğin kendi bünyesinden çıkan böyle bir mekanizmadan ibâret değildir. Ona muvâzî bir devlet anlayışı ve teşkîlâtı görmek ihtiyacımdayım. Çünkü bizde devlet irâdesi hâline gelmeyen hamle ve hareketlerin hepsi, çok defa pembe dosyalar içinde tozlanan kongre dilekleri hâlinde kalır.

Her işi hükûmetten beklemeyelim. Doğru. Bu döviz, bilhassa en yaratıcı teşebbüs irâdesini kendisinden beklediğimiz gençlik için doğru.

Fakat bir ucu Maârife, bir ucu Belediyeye, hatta Hâriciyeye bağlı olmayan gençlik meselesi yok gibidir. Hepsinde hükûmetin yardımına, hiç değilse rızâsına ihtiyaç vardır. Gençlik meselesini kendisine ana mesele yapmamış bir devlet, gençlikten gelen taptâze hamlelere yardımcı değil, engel olur. Fakat “Türkiye Gençlik Teşkilâtı”, üstüne kapandığı meselelerin halline çıkan kestirme yolların haritasını da yapmıştır. Uzun ve kısa vâdeli gerçekleştirme planları vardır. Masa başı hayalleri peşinde değildir.

Biraz evvel yanımdan ayrılan gençlerle konuşmamın verdiği büyük ümidi not etmek için bu satırları acele yazdım. Sırası geldikçe, gençlik meselelerine derece dalmak fırsatını kaçırmayacağım.

Kaynakça

Safa, Peyami. Eğitim, Gençlik, Üniversite. Ötüken Yayınevi. 1957. s. 267.